10 Αυγούστου 2007

Θα μπορούσα να πω οτι ήταν η χειρότερη μέρα στη ζωή μας εάν δεν πίστευα οτι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι ο θάνατος ή η ασθένεια. Η μέρα που αντί να αποκτήσουμε ένα οικόπεδο στη Κηφισιά κάποιοι μας κλέψανε 470.000 (ευρώ, εννοείται).

Πριν ξεκινήσω να γράφω την ιστορία θέλω να πω για τους λόγους που με οδήγησαν να φτιάξω αυτό εδώ το blogg:
1. Μήπως προλάβω κάποιους ανθρώπους και δεν πέσουν και αυτοί θύματα αφού θα είναι υποψιασμένοι
2. Μήπως κάποιος βρεθεί που να γνωρίζει κάποιο πρόσωπο που εμπλέκεται στην ιστορία και μας βοηθήσει στις έρευνες
3. Μήπως κάποιος από τἱς αρμόδιες αστυνομικές, δικαστικές, οικονομικές κλπ αρχές πάρει μια πρωτοβουλία για να προστατεύονται οι ανυποψίαστοι αγοραστές
4. Για να αντιληφθούν όλοι ότι όπως λειτουργούν οι αστυνομικές αρχές μόνο εμπιστοσύνη και αίσθημα ασφάλειας δεν παρέχουν

Το οικόπεδο το βρήκαμε σε αγγελία στη "χρυσή ευκαιρία". Στις επαφές με τον "πωλητή" μας βοήθησε ένας μεσίτης, ο οποίος όμως δεν έχει καμία σχέση με το κύκλωμα των απατεώνων. Ίσα ίσα που μας βοήθησε να βρούμε μία πολύ σημαντική "άκρη".
Τι υπήρχε στην υπόθεσή μας που αν τα συναντήσει κάποιος πρέπει να πάρει δρόμο σε ανάλογη συναλλαγή:
1. Ο πωλητής ήταν ηλικιωμένος
2. Τα λεφτά έπρεπε να δωθούν άμεσα και μετρητά
3. Το συμβόλαιο για την ιδιοκτησία του πωλητή δεν ήταν το πρωτότυπο αλλά επικυρωμένο αντίγραφο από το υποθηκοφυλακείο (το υποθηκοφυλακείο είναι υποχρεωμένο να χορηγεί αντίγραφο σε όποιον το ζητήσει. Θα μπορούσε όμως με κάποιο τρόπο να βρεθεί και απλό αντίγραφο από τον ιδιοκτήτη). Μάθημα->ζητάμε πάντα το γνήσιο συμβόλαιο αγοράς ή κτήσης

Από τη μεριά μας κάναμε όλους τους απαραίτητους ελέγχους (μέσω του δικηγόρου μας εννοείται)
- Έλεγχος στο υποθηκοφυλακείο (το οικόπεδο ανήκε όντως στον φερόμενο ως πωλητή)
- Έλεγχος στο ληξιαρχείο για να διαπιστώσουμε οτι ο πωλητής είναι εν ζωή
- Προσωπική συνάντηση με τον πωλητή για να διαπιστώσουμε οτι στέκει καλά στα μυαλά του.

Τι δεν κάναμε γιατί απλούστατα δεν είχε πάει εκεί το μυαλό μας;
Έλεγχο για την εμφανιζόμενη ταυτότητα του ιδιοκτήτη, η οποία όπως αποδείχτηκε ήταν πλαστή.
Αυτό δεν σημαίνει οτι και αν το σκεφτόμαστε θα μπορούσαμε να κάνουμε τέτοιο έλεγχο γιατί η αστυνομία το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επικυρώσει ένα αντίγραφο πράγμα που βεβαίως δεν βοηθά καθόλου. Έλεγχος πραγματικός γίνεται μόνο κατόπιν καταγγελίας, πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις στα καλά καθούμενα γιατί απλούστατα μπορεί η ταυτότητα να είναι αληθινή. Θα μπορούσε όμως ο συμβολαιογράφος, ως δημόσιος λειτουργός, να έχει δυνατότητα πρόσβασης για έλεγχο στοιχείων αλλά και ταυτότητας εμφανιζόμενων σε τέτοιες συναλλαγές.
Τέλος πάντων εμείς τα βρήκαμε στην τιμή, και κανονίσαμε την Πέμπτη 10 Αυγούστου 2007 να βρεθούμε στη συμβολαιογράφο και μετά να πάμε κατἐυθείαν στην τράπεζα για υπογραφή των συμβολαίων και για την καταβολή των μετρητών.
Στη συμβολαιογράφο 1 ώρα πριν το ραντεβού πήγε και ο μεσίτης, ο οποίος περίμενε τους υπόλοιπους στην είσοδο της πολυκατοικίας. Εκεί ήταν στημένοι και 2 άντρες οι οποίοι ανέφεραν την τράπεζα οπου θα γινόταν η συναλλαγή. Ο μεσίτης ανησύχησε (περισσότερο φοβόμασταν μην κλέψει κάποιος τον πωλητή - παππού θα τον αναφέρω από εδώ και πέρα), και κράτησε τον αριθμό κυκλοφορίας της μηχανής που είχε ο ένας.
Τους ιδιους τους εντόπισε και έξω από την τράπεζα, αργότερα και ενημέρωσε αμέσως τον δικηγόρο μας. Αυτός βγήκε αμέσως έξω και τους ζήτησε ταυτότητες. Όταν αυτοί αρνήθηκαν
ο δικηγόρος κάλεσε την άμεσο δράση, οπότε αυτοί υποχώρησαν και έδειξαν τις ταυτότητες τους. Και οι δύο ήταν αστυνομικοί. Ο παππούς, όταν τον ρωτήσαμε μας είπε οτι ήταν η ασφάλεια του που την είχε βάλει ο ανιψιός του.
Και οι δύο αστυνομικοί αναγνωρίστηκαν αργότερα στην ασφάλεια από τον δικηγόρο και από τον μεσίτη. Σημειωτέον οτι μέχρι σήμερα δεν μας έχει καλέσει ούτε μία φορά το εσωτερικών υποθέσεων για να δούμε και μεις οτι όντως οτι κάτι γίνεται από τη μεριά της αστυνομίας.

Λίγα στοιχεία για τα άτομα που εμφανίστηκαν (πλην εννοείται των αστυνομικών που για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω τα ονόματά τους) και τα οποία έχουν καταγραφεί από τα video της τράπεζας.
- Ο παππούς συνοδευόταν από έναν Χαρτοματσίδη Αριστείδη (αυτός έδειξε πραγματική ταυτότητα όταν τη ζήτησε ο δικηγόρος μας. Τον Χαρτοματσίδη τον αναγνωρίσαμε αργότερα και στην ασφάλεια καθώς είναι σεσημασμένος. Είναι 62 ετών και χαρακτηριστικό του είναι το πλούσιο πολύ κατσαρό μαλλί, λίγο αφάνα, και λίγο φαβορίτες. Είχε μουστάκι, ήταν σκουρόχρωμος και είχε βαριά λαική προφορά
- Στοιχεία για τον ίδιο τον παππού δεν έχουμε πολλά καθώς εμφανίστηκε με πλαστή ταυτότητα. Θα δώσω μόνο περιγραφή, αφού δυστυχώς η ασφάλεια δεν μας δίνει τη φωτογραφία του από το video της τράπεζας. Ο παππούς λοιπόν είναι γύρω στο 1.75, φοράει γυαλιά, έχει πλούσια μαλλιά αλλά προχωρημένο αρκετά κούτελο (δηλαδή έχει χάσει τα μαλλια σε αυτή την περιοχή). Ήταν αδυνατισμένος και καταβεβλημένος από ένα ζάχαρο που από οτι μας είπε τον ταλαιπωρούσε. Τα ρούχα πλέαν πάνω του και είχε πολύ έντονες ρυτίδες στο πρόσωπο. Ηλικία περίπου 75-80 ετών.
Ένα σημαντικό στοιχείο είναι το τηλέφωνο επικοινωνίας που μας έδωσε ο παππούς το 4226250 (εκτός από κάποιο καρτοκινητό). Αυτό ανήκει σε μια διεύθυνση στον Πειραιά (Μπουμπουλίνας 5) στο όνομα Παπαδόπουλος Γεώργιος (ασυνήθιστο όνομα). Το περίεργο είναι οτι ο λογαριασμός αποστέλλεται κανονικά σε αυτή τη διεύθυνση και πληρώνεται κανονικά. Απορώ που η αστυνομία δεν φροντίζει να εντοπίσει πότε εκδίδεται και αποστέλλεται ο λ/σμός, οπότε να πάει να εντοπίσει ποιος τον μαζεύει για να τον πληρώσει...
Δώσαμε λοιπόν τα χρήματα, υπογράψαμε τα συμβόλαια και ήμασταν ευτυχείς κάτοχοι ενός υπέροχου οικοπέδου (εγώ έφτιαξα μέχρι και σχέδια για το σπίτι).
Την Τρίτη 14 Αυγούστου 11:00 πμ πήγαμε στο υποθηκοφυλακείο και κάναμε την μεταγραφή. Μία ώρα μετά μας πήρε η συμβολαιογράφος τηλέφωνο και μας είπε οτι εμφανίστηκε κάποιος που λέει οτι αυτός είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του οικοπέδου. Έτσι άρχισε ο εφιάλτης μας.
Αμέσως παρατήσαμε τις δουλειές μας και τρέξαμε στο γραφείο της συμβολαιογράφου, όπου ήδη βρισκόταν ο πραγματικός ιδιοκτήτης. Αυτός ενημέρώθηκε από κάποιον άλλο υποψήφιο αγοραστή που πήγε να αγοράσει το σπίτι οπου εμενε. Αμέσως, με δική μας πρωτοβουλία, τους πήραμε όλους και πήγαμε στην ασφάλεια.
Όλη την υπόλοιπη μέρα βλέπαμε φωτογραφίες και δίναμε καταθέσεις.
Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ΚΑΜΙΑ ενημέρωση από την ασφάλεια. Ίσα ίσα, όταν ο άντρας μου πήγε μία φορά με τον δικηγόρο μας να δουν τι κάνανε δέχτηκαν από τον προιστάμενο μία φοβερή και αναίτια επίθεση. Το χειρότερο ήταν οτι αρνήθηκαν να δώσουν τη φωτογραφία του παππού, η οποία θα μας βοηθούσε πολύ πιστεύω στην ιδιωτική έρευνα που κάνουμε.
Θα προχωρήσω λίγο γρήγορα και θα αναφερθώ σε κάποια άλλα σημαντικά γεγονότα.
Την 1η Οκτωβρίου εμφανίστηκε κάποιος στο γραφείο του δικηγόρου μας και ζήταγε αντίγραφο του δικού μας συμβολαίου ισχυριζόμενος οτι είναι ανιψιός του πραγματικού ιδιοκτήτη. Εκείνη την ώρα ισχυρίστηκε οτι τον λένε Κωνσταντίνου. Ο δικηγόρος τον φοβέρισε και του ζήτησε ταυτότητα. Βεβαίως αυτή έλεγε άλλα πράγματα. Το όνομα του ήταν Δρόσος Κωνσταντίνος, και όπως αποδείχτηκε από έρευνες που κάναμε ήταν και αυτός σεσημασμένος. ΄Οταν έφυγε από το γραφείο, ανέβηκε μία μηχανή με αρ.κυκλ. ΚΑΒ118 η οποία ανήκει σε έναν Παπασπύρου Παναγιώτη.
Υπάρχουν και άλλα σημαντικά γεγονότα, στα οποία δεν θα αναφερθώ προς το παρόν γιατί ήμαστε ακόμα στο στάδιο έρευνάς τους. Απλά θα πω οτι πέσαμε πάνω σε άλλη μία υπόθεση (στην οποία πιθανά εμπλέκεται το ίδιο κύκλωμα), όπου ένα μεγάλο γραφείο στο σύνταγμα πήγε να διαμεσολαβήσει στην αγοραπωλησία ενός οικοπέδου στο Γκόλφ Γλυφάδας. Το γραφείο, μέσω μίας εκπροσώπου του, εμφάνιζε πλαστή ταυτότητα ενός ιδιοκτήτη (ο τρόπος πλαστογράφησης ήταν ίδιος με αυτόν της δικής μας υπόθεσης) και προβληματικούς τίτλους ιδιοκτησίας (εγώ γνώρισα την πραγματική ιδιοκτήτρια). Το σκηνικό το ίδιο: Ιδιοκτήτης παππούς, που βιάζεται να πουλήσει το οικόπεδο και δεχόταν μόνο μετρητά. Αυτή από το γραφείο εμφανιζόταν ως πληρεξούσιος του πωλητή.

Αυτή είναι η ιστορία, με πολλές, αναγκαστικές συντομεύσεις.
ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΤΙ Η ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ να έρθει σε επαφή μαζί μου, μέσω αυτού του blogg. Αν πάλι κάποιος έχει βιώσει κάποια ανάλογη ιστορία, καλό θα ήταν να επικοινωνούσε μαζί μου. Ποιος ξέρει, με την ανταλλαγή πληροφοριών ίσως καταλήξουμε σε κάποια άκρη.